زندگی > سلامت - همشهری آنلاین - فتانه انفرادی:
رییس انجمن علمی اقتصاد سلامت ایران، دکتر محمدرضا واعظ مهدوی را طرف چند پرسش گرفتیم. تکیه او بر اقتصاد سلامت است.
مدیریت بهینه منابع و برنامه‌ریزی اصولی با تکیه بر شیوه‌های علمی برای تامین و حفظ سلامت مردم در شرایط فعلی که کشور با تحریم‌های مختلف از سوی آمریکا رو‌به‌روست.از اهمیت ویژهای نسبت به قبل برخوردار است.
اینکه چگونه بتوانیم در شرایط تحریم، نیازهای مردم را در حوزه سلامت، همچون قبل، شناسایی و برطرف کنیم و بیماران و به ویژه مردم مناطق محروم، همچنان از خدمات ویژه بهداشتی و درمانی برخوردار باشند.
به نظر می‌رسد که در چنین شرایطی، ارائه راهکارهای راهبردی و عملیاتی برای خروج از بحران و مهمتر از آن، توجه به موضوع اقتصاد سلامت، باید بیش از بیش مورد توجه سیاست‌گذاران، برنامه‌ریزان و متولیان نظام سلامت کشور قرار گیرد.
دکترشاپورزارعی - دکتر شاپور زارعی
براین اساس، همشهری‌آنلاین، با دکتر محمدرضا واعظ مهدوی، رییس انجمن علمی اقتصاد سلامت ایران، گفت‌و‌گو کرده است. واعظ مهدوی، مدیر عامل صندوق بیمه عشایر و روستاییان و استاد دانشگاه شاهد نیز است.
رییس انجمن علمی اقتصاد سلامت ایران با تاکید بر اینکه دولتمردان و مردم، ابتدا باید درک واقع‌بینانه‌ای از شرایط فعلی کشور داشته باشند، توصیه‌ها و پیشنهادهایی برای نظام سلامت ایران در شرایط فعلی، با تکیه بر آقتصاد سلامت دارد.
رییس انجمن علمی اقتصاد سلامت ایران می‌گوید: به عنوان مقدمه، باید بگویم که شرایط موجود کشور، شرایط ویژهای است. تحریم‌های آمریکا به منظور به شکست کشاندن کشور اعمال شده است. ریچارد نفیو، که مجری تحریم‌های آمریکا علیه ایران است در کتاب هنر تحریم‌ها، صراحتا ذکر می‌کند که تحریم‌ها را به عنوان جایگزینی برای جنگ با ایران در نظر گرفتیم و ابزار تحریم را به نحوی مورد استفاده قرار دادیم که کارکردهای جنگ را برای ما به همراه داشته باشد. لاکن، چون توان جنگ فیزیکی میسر نبوده با تحریم‌ها همان نتایج را حاصل می‌کنیم.
دکتر واعظ مهدوی ادامه می‌دهد: ریچارد نفیو، صراحتا قید می‌کند که کمیته‌های متعددی در کاخ سفید و وزارت خزانه‌‌داری آمریکا به طور 24 ساعته، به شناسایی مجاری تنفسی اقتصاد ایران پرداخته و با کور کردن این مجاری با استفاده از ابزار فرهنگی، ایجاد نگرانی، دلهره، اضطراب و ناامیدی نسبت به آینده سعی در ایجاد فاصله بین مردم و دولت ایران دارند.
این استاد دانشگاه خاطر نشان می‌کند: کتاب هنر تحریم‌ها که توسط مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، ترجمه شده است و در سایت این مرکز قابل دسترسی است. نشان می‌دهد که دشمن کالاهای تجملی و لوکس را مشمول تحریم‌ها قرار نداده است و بالعکس از مصرف این کالاها توسط گروه‌های خاص و بسیارثروتمند و عدم دسترسی قاطبه مردم به این کالاها برای ایجاد تنفر، بیم مردم و دولت و ایجاد احساس نابرابری و تبعیض در جامعه استفاده کرده است.
واعظ مهدوی تاکید می‌کند: براین اساس، اولین قدم این است که دولت و مردم، ابتدا، درک واقع بینانه‌ای از شرایط فعلی کشور داشته باشد و شرایط فعلی را معادل جنگ تلقی کنند و ساز و کارهای اقتصاد جنگی را ایجاد کند.
* رییس انجمن علمی اقتصاد سلامت ایران، پیشنهاد می‌کند:
در چنین شرایطی، ابتدا باید تامین نیازهای بهداشتی و درمانی در اولویت کامل قرار گیرد و نباید بسیاری از کالاهای لوکس و غیر ضروری نظیر سیگار، دخانیات، خود‌روهای خارجی، لباس و پوشاک خارجی، لوازم خانگی خارجی در جامعه وجود داشته باشند ولی دارو و تجهیزات پزشکی ضروری در دسترس مردم نباشد. همان‌طور که در دوران جنگ، تامین دارو و تجهیزات پزشکی، بعد از کالاهای اساسی و نیازهای نظامی در اولویت سوم قرار داشت، در شرایطی که تنها 7 میلیارد دلار درامد ارزی کشور حاصل می‌شد، 400 میلیون دلار، برای دارو و تجهیزات پزشکی اختصاص پیدا می‌کرد.
در شرایط فعلی و تحریم، تامین نیازهای ارزی و ریالی بیمارستان‌ها، تامین دارو، توجه به وضعیت درمان و بهداشت، تامین شیر خشک، تامین نیازهای بیماران خاص و بیماران مبتلا به سرطان، باید در اولویت کامل قرار داشته باشد.
لازم است از مصارف بیهوده و غیر ضروری در امور و کالاهای پزشکی اجتناب شود.
داروهایی که تولید داخل دارند، به هیچ عنوان، نباید وارد شوند و عباراتی نظیر اینکه داروی خارجی بهتر از داروی ایرانی است و یا تجویز پزشکان، داروی خارجی، نباید مورد توجه قرار گیرد.
هزینه‌ها در بخش بهداشت و درمان باید صرفه‌جویانه توزیع شود. تامین نیازها و انتظارات گروه‌های پردرآمد بسیار پرهزینه است. بودجه محدود دولتی نباید صرف برآورده شدن انتظارت اقشار پر درآمد شود. بنابراین، وزارت بهداشت، باید به تامین نیازهای مناطق محروم و نیازهای گروه‌های کم درآمد، بلیش از قبل، همت گمارد.
بیمارستان‌های خصوصی، اتاق‌های خصوصی و وی ای پی و سایر نمادهای تبعیض و نابرابری در بخش بهداشت و درمان باید محدود شوند.
سیاست‌های حمایتی دولت به بیمارستان‌های مناطق محروم و اتاق‌های چند تخته که هزینه تمام شده کمتری دارند، معطوف شود.
سیاست‌های بهداشتی در اولویت قرار گیرد و تدابیری اتخاذ شود که به جای درمان از بیماری‌ها پیشگیری و به نیازهای مراکز خدمات جامع سلامت، توجه شود.
تامین انواع واکسن و داروهای مورد نیاز خانه‌های بهداشت و مراکز بهداشتی و درمانی در اولویت قرار گیرد.